Driving the Alps 2014: "Viva Italia"

Post hier je foto's en verslagen van de events en meetings waar je bent geweest.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
Joop
Moderator
Moderator
Berichten: 15843
Lid geworden op: 02 jan 2009, 23:51
Type Auto: G21 330i Touring HE M-sport

Dag 1:

De route voor vandaag: 859KM met Timmelsjoch Hochalpenstraße op het einde

Na een jaartje overgeslagen te hebben in 2013, werd het dit jaar toch wel weer tijd om weer eens een fatsoenlijke roadtrip te gaan maken. In 2012 ging onze rit over de passen rondom Davos in Zwitserland en het Lombardije in Italië: http://www.bmw3seriesforum.com/viewtopi ... =33&t=7886

In het voorjaar hebben we een plan gesmeed om dit keer meer richting de Italiaanse kant van de Alpen te gaan en wel meer richting de Dolomieten. De gebieden Tirol (AT), Zuid-Tirol (IT), Lombardije en de Dolomieten lagen in de planning. Zo gezegd zo gedaan en ook zo eenvoudig geregeld. Het enige wat ons nog kon weerhouden van het ritje was het niet op tijd in het bezit zijn van fatsoenlijk vervoer, wat op zo'n trip als deze toch eigenlijk wel gewenst is. Dit betekende helaas voor Peter (Peet), dat hij moest afhaken, aangezien hij zijn nieuwe aanwinst jammergenoeg te laat op kenteken gezet kon worden. Michiel, Harold(je) en ondergetekende bleven over en de week voor vertrek werd alles geregeld om de roadtrip te kunnen ondernemen.

Op donderdagochtend 31-7 werd om 7u afgesproken in Venlo, om vandaar uit direct de grens te kunnen oversteken. Voor twee van ons was zeven uur blijkbaar geen probleem, maar de witte Performance uitgevoerde sedan liet het om die tijd afweten. De eigenaar had zich verslapen en dacht nog wel even tijd goed te maken op het stukje daar naar toe. Helaas... Gaf ons even de gelegenheid om bij te praten en binnen een half uurtje was het drietal toch compleet.

We hadden ons voorgenomen om ditmaal niet binnendoor te rijden naar de bestemming vanwaar wij uit zouden gaan rijden, dus even doorbijten door de Autobahn kilometers die genomen moesten worden. Een kleine 200km later moest de eerste van ons tanken en zijn we daarna ook direct doorgereden. Toch begon het eigenlijk wel tijd te worden voor het geruststellen van de inwendige mens, dus toen in de buurt van Stuttgart de tank van mijn auto toch ook leeg begon te raken hebben we maar besloten om daar een burgertje bij de concurrent van de gele M weg te trekken. Koffie kan later ook nog... Na enige vertraging bij de wegwerkzaamheden en de algehele drukte op de A8, maar snel de A7 richting Oostenrijk opgedoken. Wat is dat dan een verademing als je weer eens serieuze stappen kan maken. Iets over tweeën gaan we de Oostenrijkse grens over, maar voordat dat zover is moesten de twee witte auto's in het gezelschap nog even tanken. Toen was er nog niet echt een peil op te trekken hoe het met gemiddelde verbruik van de auto's stond, aangezien er door ons drieën niet gelijk was getankt. Dit zou uiteindelijk wel gebeuren net voor de Italiaanse grens in Sölden.

Afbeelding

Afbeelding


De reden van binnendoor rijden was simpel. Enerzijds konden we hierbij een extra sticker op de voorruit voorkomen en daarmee onder de aanschaf van het Oostenrijkse Autobahnvignet vandaan komen, anderzijds was het deze, qua tijd iets langere route, wel een hele afwisseling ten opzichte van het rijden van alleen maar Autobahnen. De Brenner Autobahn lieten we ook links liggen en zijn door Oostenrijk binnendoor gereden om na Sölden de Timmelsjoch te pakken. De tol die we uitspaarde voor de Brenner Autobahn konden we nu ook goed gebruiken voor een veel aantrekkelijkere Alpenpass. De pass ligt er super bij. Dat kun je wel aan de Oostenrijkers overlaten, zeker met het extra geld dat beschikbaar komt uit de tol. Voordat we door de tolpoort gaan kijken we nog even uit over de dalen vanuit het eerste architectonische bouwsel dat langs de weg staat. Rondkijkend en de eerste haarspeldbochten en klimmende stuk weg hier naar toe al afgelegd te hebben is ons weekendje sturen hiermee begonnen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Bovenop de Timmelsjoch op 2509m besluiten we om de auto nog even aan de kant te zetten voor een bak koffie / glas cola een stuk Apfelstrudel. Zelfs in dit jaargetijde nog warm gemaakt, wat eigenlijk gezien de temperatuur buiten niet echt noodzakelijk was.
Het tweede bouwwerkje bij het restaurant liet de geschiedenis van de pass in zwartwit beelden zien. Na het bezoek aan dit museumpje en nog even uitkijkend en genietend van het uitzicht was het tijd om af te dalen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Hierbij werd direct de Italiaanse grens overgestoken. Wederom een heerlijk stuk asfalt die ons naar beneden begeleidt. We hebben de gang er lekker in en rijden vlot voorbij het derde bouwwerkje om bij de vierde nog even de andere kant van berg vanaf de rand te bekijken, aangezien we er nu toch zijn en we nog mooi op schema liggen om voor 8u in Bolzano aan te komen voor een welverdiend biertje.... De afdaling naar Merano is een hele lekkere, die we ook mooi vlot konden nemen door het ontbreken van veel verkeer op deze pass. Het ritme zit er al lekker in voor de komende dagen...

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Afbeelding Afbeelding

"Well we have a straight six at the front, a manual gearbox in the middle, and drive goes to the back. That is page one, chapter one of the petrolsexual handbook." / "Page two is of course a LSD mounted between the rear axle" JC
Gebruikersavatar
Joop
Moderator
Moderator
Berichten: 15843
Lid geworden op: 02 jan 2009, 23:51
Type Auto: G21 330i Touring HE M-sport

Dag 2:

De totaal geplande route: 460KM
De uiteindelijk gereden route: 318KM

Deze toerrit stond vooral in het teken van lekker genieten. Na onze ervaringen in eerdere edities wilden we ook meer de nadruk leggen op het genieten naast het rijden. Een hele dag rijden is en blijft een hele opgave dus vooraf hebben we de routes dan ook zo gemaakt, dat ze afhankelijk van de omstandigheden op de dag zelf ook nog redelijk eenvoudig in te korten zijn. Dat dat geen overbodige luxe was, bleek gaandeweg het weekend wel, vandaar dat we jullie de routes niet willen onthouden en daarom beide routes hebben geplaatst aan het begin van dit en volgende bericht.

De kamer in het geboekte LeWald hotel in Bolzano beviel een ieder erg goed en om 8u hadden we afgesproken om te gaan ontbijten, zodat we om 9u konden vertrekken. Michiel wederom fashionably late kwam 10 minuten later ontbijten... Zo bont hadden we het toch niet gemaakt de avond daarvoor in het centrum van Bolzano...

...het ontbijt lieten we ons smaken en we maakten ons op voor de eerste serieuze dag sturen op nieuw terrein: De Dolomieten en een deel van Süd Tirol, wat zich nog immer niet Italiaans voelt en dat ook met leuzen langs de weg laat weten in de trend van: "Süd Tirol ist kein Italien". Het programma van vandaag zou een dikke 460KM lang zijn, waarbij we op voorhand al zoiets hadden van dat het meest oostelijke punt en meest kenmerkende punt van de Dolomieten, de "Drei Zinnen" wellicht niet gehaald zou gaan worden (maar voor een ander nog immer wel het bezoeken waard is overigens!).

Het navigatiesysteem waar ik de routes in gezet had, had er weer eens goed zin vandaag. Na een paar navigatiefoutjes de stad uit, stuurde het systeem me vrolijk richting de oprit van de Brenner Autobahn... Dat was nou niet de bedoeling, laat staan dat we tol gaan betalen. Dus met goed uitkijken overstekend naar de opening in de vangrail om toch de beoogde route de stad uit terug te vinden. Dit leverde een paar minuutjes vertraging op maar snel was de route weer gevonden. Stiekemweg was het toch best druk zo hier en daar op deze hele zonnige dag. De weergoden waren ons eigenlijk erg goed gezind, gezien de voorspellingen die voor deze dag waren afgegeven.

De eerste pass die op onze route ligt is de Passo di Costalunga (1745hm) langs de wintersportplaats Karersee. Geen hele extreme pass qua bochten en steigingen, maar wel een eentje om er even lekker rustig in te komen. In deze streek kun je alle passen net zo makkelijk aan elkaar rijgen, dus van verbindingsetappes zal in de regel geen sprake zijn, aangezien je pass op en pass af blijft rijden. Dit in combinatie met het mooie weer nodigt uit om toch de raampjes te laten zakken en de airco lekker uit te zetten. De snelheden liggen toch niet zo hoog en je kan op deze manier lekker genieten van de geluiden uit de omgeving die 'licht' overstemt worden door het geluid van de zes-in-lijn die vrolijk mee doet op weg naar boven. Het autootje heeft er merkbaar zin in.

Onderaan de Costalunga gaan we richting de Pordoi, zonder deze gelijk over te gaan. Daarvoor ligt nog een mooi lusje waarbij de hoogte langzaam maar zeker echt gaan opzoeken. De eerste in de lus is Passo Sella. Onderaan begint de weg al direct te slngeren en het groene landschap veranderd in rap tempo naar rechtomhoogstekende rotsformaties. De eerste eigenschappen van het Dolomieten gebergte wordt hier al snel zichtbaar. Met zijn plateauachtige toppen zijn deze bergen wel heel kenmerkend voor dit gebied. Dat het een publiekstrekker is wordt al wel snel duidelijk aan het verkeer. Echt doorrijden lukt niet en al snel worden we wakker geschud dat we moeten uitkijken voor de Italiaanse autorijder, met name het type die ook de openbaarvervoerbussen bestuurd. Deze willen nog eens een bochtje binnendoor pakken, waardoor de kans bestaat dat je richting de wand wordt gedrukt erg aanwezig is. Weer eentje om rekening mee te houden, naast de mogelijkheid dat achter iedere blinde bocht omhoog een fietser of wandelaar kan zitten. Ruim de bochten insteken is wel wenselijk, maar vanwege dalend verkeer dat graag de binnenbocht pakt niet altijd even makkelijk uit te voeren. Wanneer er zich even de ruimte voordoet kunnen we alsnog met gezwinde spoed omhoog. De tocht omhoog was eigenlijk het filmen wel waard, maar voor stoppen was het inmiddels al te laat aangezien er geen fatsoenlijke stopplekken naast de weg zijn. Bovenop de GoPro maar van stal gehaald. Wat bewegend beeld is natuurlijk ook leuk.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

We zetten vervolgens de afdaling in naar de vallei om de volgende pass te gaan pakken, de Passo Gardena (2136hm). Net voor Colfosco bekijken we de andere kant van de berg op ons gemak, de afdaling gaat met groots gemak op deze 'SS'-wegen. De Stradale Statale wegen zijn over het algemeen erg goed begaanbaar, wat later op de route wel iets anders zal blijken te zijn, wanneer we een aantal passen nemen die als provinciale weg zijn aangemerkt ('SP', Stradale Provinciale), waar je vaak nog heel goed moet opletten in verband met de beperkte wegbreedtes en vaak onoverzichtelijke bochten. Maar voorlopig hebben we het tempo er nog goed inzitten.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Onderaan de Gardena gaan we weer richting de Pordoi. Om daar te komen kunnen we weer vrolijk een volgende pass over, de Passo Campolongo (1875hm). Het is dat het lekker op en neer heen en weer slingert, maar echt het idee van een volwaardige pass krijg je niet direct zoals dat bij de vorige wel het geval was. Desalniettemin is ook dit weer een heerlijk stuurweggetje, helemaal als je niet opgehouden wordt door een verdwaalde Nederlander of camper. De pass heeft toch een paar mooie rechte stukken om in dat geval even een paar verzetten terug te zetten om er met gezwinde spoed langszij te kunnen gaan.
Na deze pass is het 'eindelijk' tijd om een van de snoepjes van deze route te gaan pakken, de Passo Pordoi (2239hm). De weg gaat rap omhoog met zijn korte rechte stukken en 33 stuks haarspeldbochten. Ook hier geldt weer: als je de ruimte hebt is het echt een feest om naar boven te knallen. Dit zou de tweede dag beter lukken, maar vandaag is het niet het geval. Dan maar genieten van het uitzicht wanneer de weg zich naar boven kronkelt. Het uitzicht verveelt in ieder geval niet en maakt de tocht naar boven zeker meer dan de moeite waard.
Inmiddels verstrijkt de tijd toch rap en bovenaan besluiten we om er maar een lunchpauze van te maken en bestellen een pizzaatje bij een van de restaurants die zich boven op de top heeft gehuisvest. De lunch is meer dan welkom naar een intensief potje sturen en de opgedane indrukken van het landschap. Het is wel een feest om hier rond te rijden en dan hebben we nog 1,5 dag te gaan...

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Na de lunch kijken we snel op de klok en al snel concluderen we al wat we vanochtend voorspelde, de tocht naar de Drei Zinnen gaat het hem niet worden als we vanavond een beetje bijtijds en op ons gemak een hapje willen gaan eten. We nemen na de Pordoi wel de Passo Fedala (2057hm) om over te steken naar de oostkant van onze route van vandaag.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


De Passo Falzarego, de Passo Tre Cime en de Passo Tre Croci en de Passo Giau slaan we over om onze weg te vervolgens over de Passo Staulanza (1773hm).

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Na de Staulanza veranderd het landschap gelijkmatig naar een meer groene omgeving. Het is duidelijk dat we aan de oostkant de rand van de het hooggebergte langzaam aan het opzoeken zijn en de bomengrens niet meer gehaald wordt. De rit voert verder op de SP347 en de SP2 met de drie passen: Passo Duran (1601hm), Passo Aurine (1299hm) en Passo Cereda (1369hm). De eerste van de reeks is de echte rijderspass. Ondanks dat het een provinciale weg is, is de pass over het algemeen voldoende breed om lekker door te rijden en bieden de bochten meer voldoende uitdaging. Naar het zuidwesten toe wordt de weg gaandeweg toch wel wat smaller en worden er op die wijze heel knus aandoende dorpjes doorgerden, waar je soms wel heel goed moet uitkijken.

Afbeelding

Afbeelding


Na deze reeks wordt het weer tijd om een echte pass te pakken. We gaan hierna noordelijk de Passo Rolle (1989hm) over. Onderaan worden we licht opgehouden door een treintje die gevormd wordt door een langzaamrijdende auto van de Carabinieri, die even later de inmiddels gevormde stoet langszij laat gaan. Dit geeft weer even wat ruimte om vaart te maken totdat we achter een nog trager de berg op rijdende vrachtwagen tegen komen. Deze chauffeur is echter wel heel alert met hetgeen er achter hem gebeurd en bij de eerst de beste mogelijkheid om de combinatie even langs de kant te zetten zonder dat het hem pijn doet om door te rijden kunnen we hem voorbij en hebben we bijna tot bovenaan toe de pass helemaal voor ons zelf. Kijk dat schiet op. Bovenaan begint het lichtjes een druppeltje te regenen en besluiten we om een drankje te doen.

Helaas wordt het druppeltje een flinke regenbui wanneer we na het drankje bergafwaarts gaan. Het regent op een gegeven moment zo hard dat we bijna geen hand voor ogen meer zien en het water bij wijze van harder de berg af komt zetten dan wij kunnen afdalen met onze vierwielers. Een paar heroïsche motorrijders houdt aardig de moed er in, maar ook zij besluiten om toch maar de fiets aan de kant te zetten en onder een afdakje te gaan schuilen. Het weer is in no time omgeslagen. Vanaf hier begint het waarschuwingslampje van de benzinetank te branden bij mij en wordt het eigenlijk tijd om te tanken, daar waar Harold en Michiel nog door kunnen. In de stromende regen sta ik in een dorpje V-Power te tanken voor €2,089 per liter. Het scheelt dat het regent, anders zou je spontaan staan janken van de bizarre brandstofprijzen die hier en daar in Italië gerekend worden.\

Vanaf hier besluiten we de route van vandaag maar af te ronden en de snelste weg naar huis te pakken. Het lusje aan de zuidwest kant laten we voor wat die is, ook wanneer de regen toch ook weer snel wegtrekt. Tijd voor een lekker hapje eten en welverdiende goudgele rakker om ons voor te bereiden voor dag drie.
Afbeelding Afbeelding

"Well we have a straight six at the front, a manual gearbox in the middle, and drive goes to the back. That is page one, chapter one of the petrolsexual handbook." / "Page two is of course a LSD mounted between the rear axle" JC
Gebruikersavatar
Joop
Moderator
Moderator
Berichten: 15843
Lid geworden op: 02 jan 2009, 23:51
Type Auto: G21 330i Touring HE M-sport

Dag 3:

De totaal geplande route: 443KM
De uiteindelijk gereden route: 331KM

Ook op dag drie staan we bijtijds op. Om acht uur schuiven we weer aan voor het ontbijt dat we ons wederom goed laten smaken en om negen uur rijden we de parkeergarage van het hotel uit voor weer een dag sturen in de bergen. Weer proberen we ons een weg uit de stad te banen, waarbij we gelijk al een hoek van de route af willen steken. Echter wil het navigatiesysteem ons weer de Brenner op sturen, zodat we dezelfde exercitie van gisteren weer kunnen herhalen. Het is nu alleen iets drukker bij de tolpoorten waardoor het oversteken even iets lastiger wordt.

Dit leidt achteraf wel tot een routewijziging die eigenlijk veel leuker uitvalt in het begin dan gepland. We verlaten de stad in plaats van zuidelijk, nu weer oostelijk zoals gisteren, waardoor we wel een hele fraaie snelle rijdersroute omhoog voorgeschoteld krijgen, de Passo Lavaze (1808hm) op. Bij de voet van deze pass draaien we de oorspronkelijk beoogde route weer op en krijgen dan eigenlijk een van de mooiste passen qua natuurschoon voorgeschoteld. Een erg smalle weg door een boomrijke omgeving leidt ons omhoog naar de Passo Manghen
2047hm). Een pass die blijkbaar ook erg gewild is bij de fanatieke fietser, gezien het aantal mannen en vrouwen die zichzelf in het zweet werkt om boven te komen. Hier en daar kun je even lekker doortrekken in de toeren, maar de smalle weg, de fietsers en de nog krappere haarspeldbochten verhinderen toch dat je vlot naar boven komt zonder risico te willen nemen. Eenmaal boven worden we wel beloond met het uitzicht.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Ook naar beneden toe zul je geen haast moeten hebben de eerste paar kilometers. Hier is het weer veel langzaam een bocht door rijden wil je niet verrast worden door tegemoet komend verkeer die de berg op wil. Naarmate we verder naar onderen komen, komen er twee Lancia Fulvia's in 'rally-outfit' de hoek omzetten. Die blijken mee te doen aan een of andere klassiekerrally, want de een naar de andere auto wil de pass op. Er zitten leuke auto's bij, waarbij de Italiaanse merken (Lancia en Alfa) het beste vertegenwoordigt is met modellen uit de jaren 60-70. Ook de oude 911 mag in het gezelschap ontbreken en gaat met luide zescilinder boxermotor fel de berg op. Heerlijk! Zelfs een oude rally Opel Ascona komt de bergop zetten. Heel divers dat gezelschap, maar als je er over na denkt wel hele leuke (achterwielaangedreven) en pure auto's.

De Passo Brocon is de volgende op de route. Met 1616hm is het geen extreem hoge pass en zal deze ook het hele jaar open zijn. Het is wel een pass die weer het tempo omhoog schroeft. Veel geleidelijke en lange bochten over goed asfalt leiden ons naar de top, waar eigenlijk verder niet al te veel te beleven is. Het is vooral een plek van waar de stoelliften verder omhoog gaan voor de wintersporters. Aan ons is dat nu niet besteed en rijden na een korte stop snel weer door.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


De weg naar beneden is echter heel anders dan de weg naar boven. Hier kronkelt deze weer heen en weer als het een lust is, zodat we ook hier weer getrakteerd worden op een actieve stuurpartij. Waar we gisteren op de berg hebben gegeten, willen we vandaag een toch iets meer traditionelere lunch nuttigen in een karakteristieker valleidorpje. We komen uiteindelijk in het wat grotere plaatsje Mezzano uit, waar we aan het Piazzo Fontana in een restaurantje in een zijstraatje een heerlijke versgemaakte pasta naar binnen werken. Kijk, dit is nou 'Vivere la dolce vita'.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Een nadeel van deze levenswijze is, dat je snel door je tijd heen bent. De lus die we nu hadden zullen maken, halen we van de route af. De Passo Rolle hadden we gisteren immers ook al gehad en zouden we nu weer van dezelfde kant op gaan. De Passo San Pellegrino die daarop zou volgen is overigens ook wel een aanrader, als je wel de tijd hebt. De Passo Marmolada zou ons weer op de route gebracht hebben.

De passen die na de lunch volgen zijn er drie die we gisteren al in tegengestelde richting gereden hebben. Toch is zo'n weg dan heel anders, al komen de herkenningspunten vanaf het dorpje net voor de Passo Duran die je weer laten weten dat we hier gisteren ook al geweest waren. De drie passen laten zich aan de andere kant toch gemakkelijker nemen als je al weet wat je ongeveer kunt verwachten, waarbij de Duran toch weer het toefje op de taart is van deze drie (in volgorde: Passo Cereda, Passo Aurine en Passo Duran).

Via de andere kant van de Passo Staulanze komen weer op de Passo Pordoi die we vandaag wel weer van dezelfde kant omhoog schieten. Het heeft na de lunch tijdens het rijden van de drie laatste passen wat geregend en het wegdek ligt er nat bij tot voor de Pordoi. De Pordoipass is zelf wel droog en heerlijk rustig op een Opeltje Zafira na die ik zelf redelijk vlot voorbij kon steken om verder zonder hindernissen snel omhoog te schieten. Het blijft een mooi stukje weg omhoog.

Waar we gisteren een pizzaatje pakte op de Pordoi doen we nu een drankje aan de andere kant van het vlakke stuk bovenaan. Terwijl we een drankje doen, begint het weer wat te regenen, wat de afdaling er weer wat glibberig bij legt. Afdalen gaat verder moeiteloos en vanaf hier gaan we weer richting hotel, voor ons laatste gezamenlijke avondmaal in Bolzano. Waar Michiel morgen weer op huis aangaat en waar Harold en ik onze weg vervolgen naar München via een 'kleine' omweg.

Afbeelding

Afbeelding




Restauranttips Bolzano:

Walthers' Bar Restaurant | Piazza Walther 6
Il Tinello | Via dei Conciapelli 38
Wirtshaus Vögele | Via J. W. Von Goethe 3
Afbeelding Afbeelding

"Well we have a straight six at the front, a manual gearbox in the middle, and drive goes to the back. That is page one, chapter one of the petrolsexual handbook." / "Page two is of course a LSD mounted between the rear axle" JC
Gebruikersavatar
Joop
Moderator
Moderator
Berichten: 15843
Lid geworden op: 02 jan 2009, 23:51
Type Auto: G21 330i Touring HE M-sport

Dag 4:

De route: 443KMDe dag dat Michiel ons gaat verlaten en op huis aan gaat is daar. Harold en ik gaan nog richting München, waar ik nog twee auto's heb gereserveerd bij BMW Welt om op maandag en dinsdag mee te gaan rijden en te kijken of er een mogelijke opvolger van de E92 330i coupe bij zit die zich de afgelopen dagen kranig heeft geweerd en geen ding verkeerd heeft gedaan. Het rubber op de achterwielen begint wel wat minimaal te worden, zeker te weten dat de profieldiepte bij vertrek al niet echt te wensen over liet. Gisteren toch even iets te enthousiast rondgestuurd waarschijnlijk, waar ik het de eerste dag in Dolomieten toch iets rustiger aan gedaan had. Het mag de pret niet drukken, alleen bij staande plassen op het wegdek even opletten geblazen...

...en nat werd het deze dag. Bij wakker worden had het al lekker geregend, maar tijdens het ontbijt kwam de zon er al weer lekker stevig door heen zetten. Zouden we het dan toch weer een hele dag treffen? Michiel had ons inmiddels al verlaten en wij pakten onze spullen ook bij elkaar en na uitgechechkt te hebben, hebben we route westwaarts opgepakt, om via een aantal passen in Lombardije in München die dag te eindigen. Het lijkt wat om en dat is het ook. Eenmaal de stad uit gaat het weer rap omhoog. Dan blijkt maar weer dat Bolzano rondom westelijk en oostelijk volledig opgesloten zit tussen twee bergketens en dat daarom het weer eigenlijk bijna altijd super is in de stad.

De eerste pass is de Passo Mendola (1362hm) die ons vriendelijk naar boven stuurt en via een paar dorpjes komen we uit op een wat saaiere verbindingsweg naar de Passo Tonale (1883hm), die nog minder vriendelijk wordt wanneer het toch weer licht begint te regenen. Het lichtjes regenen is inmiddels opgehouden wanneer we onderaan de voet van de Tonale staan en ons over het natte wegdek naar boven snellen. Een Noorse camper gaat uit beleefdheid makkelijk aan de kant en wij kunnen vrolijk ons tempo aanhouden, totdat we op het laatste stuk een schijnbaar snelle Ford Ka tegen het lijf lopen, maar het uiterlijk van de auto past helaas niet bij de snelheid waarmee de auto omhoog gaat. Bij het laatste deel wordt het bochtiger en ondanks meer dan voldoende vermogen in het vooronder is het toch lastig inhalen op de korte stukjes. Uiteindelijk een stukje wat net lang genoeg rechtuit gaan en we zijn en ook vlot voorbij. Boven op de Tonale doen we een bak koffie in de hoop dat het wat minder gaat regenen. Helaas zal het niet het geval zijn. Het blijft eigenlijk vrolijk door regenen. Geen goed teken, aangezien de volgende pass een vervelende is vanuit het zuiden, nl. de Passo Gavia (2621hm).

De zuidkant van de pass is vreselijk smal, waarbij de gemiddelde breedte van de weg net een 2,5 - 3,0m breed zal zijn, met enkele passeervakken in het onderste deel, waarna hij op driekwart van de opgang wel weer breder wordt zodra je de eerste tunnel voorbij bent. Je moet een beetje geluk hebben met het bergop rijden dat je toevallig elkaar net treft bij zo'n breder stuk. Ik had over het algemeen dat geluk. Harold helaas niet en daardoor ontstaan er soms wat geven en nemen momentjes die het manoeuvreren op de smalle weggetjes soms tot ware kunststukjes verheft. Wat het dit keer ook nog moeilijker maakte is de het deel tot aan de top eigenlijk bijna geheel in de dikke mist lag, waardoor je bij mogelijk iets rechtere stukken ook al niet ver voor je uit kon kijken en eigenlijk heel geconcentreerd naar boven aan het rijden bent.

Helaas moet je de Gavia wel over als je ook de Stelviopass wil nemen. Eenmaal boven was de mist verdwenen en konden we op vochtig wegdek makkelijk onze weg vervolgen. De noordkant is namelijk een heel stuk breder en daardoor veel prettiger te rijden. Vandaag was er verder niet heel veel te zien door de regen en de mist, anders is het landschap langs de weg wel erg ruig, waar enkel wat gras tussen de rotspartijen te vinden is wanneer je hoger op komt. Eenmaal in Bormio was het nog niet opgehouden met regenen, maar begon het wel minder te worden. Hier begint de klim aan de zuidkant van de Stelvio. Zoals ik in eerder verslag al eens aangegeven heb is dit toch wel de mooiste kant van deze pass. Over het algemeen is het een stuk rustiger, aangezien veel mensen enkel vanuit Prato de pass omhoog nemen via de 'toeristische noordkant' om toch even boven op de Stelvio te kijken en daarna via de Umbrailpass (naar Zwitserland) of dezelfde weg weer terug nemen bergafwaarts. Ook nu was het weer relatief rustig en dan is het ondanks het wat slechtere weer toch heerlijk genieten. De achterbandjes begonnen toch merkbaar minder grip te geven wanneer het iets sportiever omhoog ging, maar dat was verder wel erg vermakelijk, alleen iets minder voor de profieldiepte die overbleef...

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding


Eenmaal op de berg hebben we onze lunch genuttigd, die er eigenlijk op het plaatje smakelijker uitzag dan eenmaal geserveerd. Het blijft toch vaak behelpen bij de horecagelegenheden boven op de bergen. Het verkoopt toch wel zal men veelal denken. Wel jammer, want er valt veel meer van te maken.

De zon was inmiddels weer gaan schijnen en het wegdek droogde in rap tempo op. Nog snel even een paar foto's boven op gemaakt, waar de laatste sneeuw niet weg lijkt te willen gaan. Ook ondanks het zonnetje was het slechts een 5gr. warm (of koud zoals je wilt). In het dal liep de temperatuur toch weer snel op. Berg op was het waarschuwingslampje van de tank weer aangeschoten met de enthousiaste rijstijl. Dat is dus in het dal tanken. Echter wel met het dilemma: Doen we dat nog in Italië of net over de grens in Nauders? Boven al even zitten kijken. De Oostenrijkse grens en daarmee Nauders kan ik theoretisch net halen, als ik het een beetje rustig aan doe bergafwaarts... In eerste instantie toch voor de veilige optie gekozen om in Prato te tanken. Echter de pompen in Italië zijn zondags vaak onbemand en tanken met de pas zat er weer niet in, nadat dit bij vertrek in Bolzano ook al niet gelukt was en daar maar half vol kunnen gooien met de laatste tientjes op zak met het idee om in Oostenrijk de tank vol te gooien. Dan toch maar de gok nemen. Ik heb nog nooit zo voorzichtig met de auto gereden, waarmee het echt economisch rijden voor mij toch niet is weggelegd als je auto meer kan en wil. Nog nooit zo gelukkig geweest met het Oostenrijk bord met het opdoemen van het BP station daar vlak achter. Tank voor een prikkie volgegooid zodat er weer op ouderwetse wijze doorgetuft kon worden naar München.

Afbeelding

Afbeelding


De laatste stint binnendoor door Oostenrijk, waarbij we nog een stuk van de doorgaande weg (Fernpass) zijn afgeslagen om toch weer even wakker te worden, aangezien het altijd vrij druk is op die weg en we dit stuk ook op heenrit al gepakt hadden. De afwisseling zat 'm in een paar bochten en een klim door het Bannwald (Naturpark Kaunergrat) over de L17. Een erg mooi route als je doorgaande wegen zat bent en wat eigenlijk nauwelijks extra tijd kost.

Uiteindelijk komen we net voor de Oostenrijks-Duitse grens weer op de Fernpass uit, om via Garmisch Partenkirchen de Autobahn naar München te kunnen nemen, waar we de volgende drie dagen zullen verblijven.

Vanuit München zijn we gisteren direct huiswaarts gegaan over de Autobahn... Ergens wel prettig ook, de achterbandjes zijn eigenlijk al kaal en een op een stevige bui zat ik eigenlijk niet te wachten als die op het laatste deel van de A3 bij Zevenaar - Oberhausen zou vallen. Die heb ik helaas toch net meegepakt. Morgen snel de bandjes laten vervangen, dan kunnen we weer normaal doortuffen in de regen.

Wat de regen betreft hebben we het eigenlijk goed getroffen in Italië en daarmee ook goed kunnen genieten van het landschap en de wegen. Roadtrip geslaagd als je het mij vraagt, waarbij het autootje zich voortreffelijk heeft gehouden (ik had ook niet anders verwacht eerlijk gezegd ;-) ).

De 'stats' van de afgelopen 2800KM tot besluit:

Afbeelding


...de ervaringen m.b.t. de auto's in München volgen later.
Afbeelding Afbeelding

"Well we have a straight six at the front, a manual gearbox in the middle, and drive goes to the back. That is page one, chapter one of the petrolsexual handbook." / "Page two is of course a LSD mounted between the rear axle" JC
Gebruikersavatar
Joop
Moderator
Moderator
Berichten: 15843
Lid geworden op: 02 jan 2009, 23:51
Type Auto: G21 330i Touring HE M-sport

De volledige reeks foto's is hier terug te vinden: Alpenrit Dolomieten 2014
Afbeelding Afbeelding

"Well we have a straight six at the front, a manual gearbox in the middle, and drive goes to the back. That is page one, chapter one of the petrolsexual handbook." / "Page two is of course a LSD mounted between the rear axle" JC
Gebruikersavatar
haroldje
VIP Driver
VIP Driver
Berichten: 931
Lid geworden op: 09 aug 2009, 12:21
Type Auto: BMW 430i g23
Locatie: brabant

een geweldig verslag joop,van een geweldige week,zag vandaag wel wat steenslag op m;n bolide :nee:
Gebruikersavatar
Joop
Moderator
Moderator
Berichten: 15843
Lid geworden op: 02 jan 2009, 23:51
Type Auto: G21 330i Touring HE M-sport

Ai... Dat is minder. :wtf:
Afbeelding Afbeelding

"Well we have a straight six at the front, a manual gearbox in the middle, and drive goes to the back. That is page one, chapter one of the petrolsexual handbook." / "Page two is of course a LSD mounted between the rear axle" JC
Gebruikersavatar
Leo335ci
Seriously addicted
Seriously addicted
Berichten: 1095
Lid geworden op: 04 feb 2014, 20:21
Type Auto: 335iA; 2010; E92; DCT; LCI; High Exe; M-pakket, PP uitlaat.
Locatie: Arnhem

Wow 006 , wat een geweldig verslag. :cool:

Mag ik zeggen, dat ik een klein beetje jaloers op jullie ben? :wink:

Eneuhhh..... steenslag? Tja, je ontkomt er niet aan, maar het blijft natuurlijk bagger :yuck:
Roland
VIP Driver
VIP Driver
Berichten: 12415
Lid geworden op: 31 jul 2010, 10:44
Type Auto: BMW F32 420i+

Top verslag en mooie foto's, alsof ik er zelf bij ben geweest :mrgreen:
Gebruikersavatar
Michiel
Administrator
Administrator
Berichten: 13592
Lid geworden op: 01 jun 2010, 19:52
Type Auto: E46 330Ci Cabrio M-tech II

Joop! Niks meer aan toe te voegen :ja: Het was super gezellig en een heerlijke tocht, weer erg genoten van de auto en het rijden. Heb op de terugweg de Timmelsjoch weer genomen, was ook weer erg lekker.

De filmjes zijn goed gelukt! Zal van het weekend eens kijken of ik wat aan elkaar kan monteren :mrgreen:
Drive it like you stole it...

E46 316i Black & Silverline - zwart 2004-2007
E90 318i 2010 - 2015
E39 Touring 540i Executive 2015 - 2017
F30 316i High Exe. M-sport 2015 -2020.
E46 330Ci Exe. M-tech II 2020 -
Gebruikersavatar
E92fan
VIP Driver
VIP Driver
Berichten: 2110
Lid geworden op: 02 jan 2012, 15:39

Mooi verslag! Ik wacht op de foto's van de twee gereserveerde auto's op BMW Welt.
Gebruikersavatar
performance
VIP Driver
VIP Driver
Berichten: 4575
Lid geworden op: 16 okt 2011, 21:09
Type Auto: F82 M4 CS

Geweldig verslag en dito foto`s :ja:
Laatst gewijzigd door performance op 08 aug 2014, 09:34, 1 keer totaal gewijzigd.
320-E21>635csi-E27>320d-E46>330d-E46>3.0Z4-E85>335i-E91> :Mpower: E92> :Mpower: F82> :Mpower: F82 CS
Gebruikersavatar
Darudevampire
Administrator
Administrator
Berichten: 5088
Lid geworden op: 19 okt 2012, 21:42
Locatie: N.W. Brabant

Gaaf :Klappen:

Wil misschien ook wel een keer mee als ik dit zo zie :In love:
jhis5h
VIP Driver
VIP Driver
Berichten: 1839
Lid geworden op: 06 mar 2014, 17:51
Type Auto: E93 325iA Cabrio
Locatie: Gelderland-zuid

Prachtige reis, verslag en foto's :Klappen:
Weer eentje voor m'n bucket list..... :roll:
Gebruikersavatar
joskuiper
VIP Driver
VIP Driver
Berichten: 966
Lid geworden op: 22 mei 2013, 19:29
Type Auto: BMW F31 328i M-sport
Locatie: Staphorst

Heel erg gaaf!! :Klappen:
Fanatiek hobby-poetser
Plaats reactie

Terug naar “Events / Meetings Verslagen”